درگذشت شیخ اسماعیل بابویه (دارابی‌فر)

( درگذشت: ۸ / ۲ / ۱۴۰۰ )

تدفین حجت‌الاسلام شیخ اسماعیل دارابی‌فر (بابویه دارابی) در مزار داراب‌کلا

به نام خدا. باز نیز خبر درگذشت یک روحانی داراب‌کلا جناب حجت‌الاسلام شیخ اسماعیل دارابی‌فر (بابویه دارابی) بستگان آن مرحوم را مصیبت‌زده و داغدار کرد. ضمن همدردی با بازماندگان نسبی و سببی ایشان و آرزوی سلامتی و صبوری برای آنان در غم فقدان آن طلبه‌ی علوم دینی، از خدا برای روح آن مرحوم و والدین و اخوی‌اش، طلب مغفرت و رحمت می‌کنم. ایشان در دفتر آیت‌الله سید محمد شاهرودی مشغول بودند. والسلام.  ۸ / ۲ / ۱۴۰۰ . دامنه.

قلم دامنه دوم

حجة الاسلام شیخ اسماعیل بابویه دارابی

به قلم دامنه

به نام خدا. در سلسله مباحث روحانیت دارابکلا، اینک بر اساس فهرستی که از قبل تهیه نموده بودم، نوبت به معرفی مختصر جناب حجة الاسلام والمسلمین شیخ اسماعیل بابویه دارابی رسیده است که به آن می پردازم:

ایشان فرزند مرحوم حاج رمضان بابویه دارابی _که امسال به رحمت خدا پیوستند_ هستند. به عبارتی برادر معلم ارزشی و متدیّن مرحوم حسن بابویه دارابی. زادۀ اواخر دهۀ 30 در خانواده ی بسیار مذهبی و مؤمن در محلّه ی ببخیل روستای دارابکلا.

در همان نوجوانی به قرآن و طلبگی شائق شدند و به دلیل اثرات تدیّن و مذهب در خانواده ی شان که والدینی بشدّت باایمان و باتقوا داشتند، روی به روحانیت آوردند و ابتدا در مدرسۀ علمیۀ امام صادق (ع) دارابکلا نزد مرحوم آیة الله آقا دارابکلایی طلبگی را شروع کردند. چند سالی آنجا تلمّذ کردند و سپس به قم هجرت کردند و به تحصیل دروس حوزه ادامه دادند و خارج فقه را نزد علما و مجتهدین قم گذراندند و همچنان درقم مقیم اند و به تحصیل و تحقیق و تهذیب مشغول.

شناخت من از ایشان از آن روست که با برادرم آقاحیدر و جناب حجة الاسلام شیخ محمد نجفی و شهید حجة الاسلام سیدجواد شفیعی دارابی که همزمان با هم در حوزۀ دارابکلا طلبگی می خواندند و رفیق بودند.

ایشان داماد مرحوم حاج شیخ حسن مهاجرند که سال های پیش همسر محترمشان در اثر ابتلا به بیماری درگذشت و روحش شاد و غریق رحمت باد.

این روحانی دارابکلایی در قم به بحث و درس خود با نظم و دقت ادامه دادند و من در سال های اخیر هر وقت به کتابخانه ی امام مهدی در خیابان شهدای قم می رفتم ایشان را می دیدم که همواره در مطالعه و تحقیق اند.

کمتر به دارابکلا آمد و شد دارند. فردی آرام و دارای روحیات حیا و اخلاقیات هستند و با زیستن در زیّ طلبگی، آراسته به متانت و کم گویی و صبر و درون گرایی اند. زندگی بی آلایش دارند و ساده زیست هستند. زندگی به دور از رفاه و اشرافی گری که در خور شئوون روحانیت است.

برای این روحانی محترم آرزوی توفیق دارم و به روح بلند والدین مؤمن و متدیّن ایشان سلام می فرستم و نیز به روح برادرش مرحوم حسن بابویه داربی _داماد خاندان روانشاد یوسف رزّاقی_ درود می فرستم که تا زنده بود با ارزش گرایی و انقلابی گری معلمی می کرد.

در ضمن عکسی از جناب حجة الاسلام والمسلمین شیخ اسماعیل بابویه دارابی ندارم تا منعکس کنم ان شاء الله اگر طی روزهای آینده با وی در قم ملاقات کنم حتماً این پست را با عکس شان مستند می سازم. پایان.

(دامنه دارابکلا)