در بارۀ حجة الاسلام آسیدجواد شفیعی دارابی

به قلم مهندس    محمد عبدی 39

پست 2487 : : «سلام بر شما کبلاقا ابراهیم عزیز. این نوشتار شما هم واقع در پست 2483 اینجا در معرفی روحانیت محل خیلی برام جاذب و مخصوص بود و یاد حاج آقا علی (حجت الاسلام والمسلمین حاج آقا سیدعلی شفیعی دارابی) که از سادات معظم و صاحب کرامت و از خالص ترین و اصیل ترین سادات معظم و به گمانم از اتصالات سادات موسوی سیکا هزار جریب می باشند.البته آنگونه که من بارها از بزرگان شنیده ام. در ننتیجه از قدیم الایام مامن و پناه مردمان قدیم و جدید بوده و هستند و مورد وثوق واقعی همه گونه دردهای روحی و جسمی را با توسل به این سلسله جلیله سادات معظم به تبرّک کاغذ یا لقمه ای طعام به شفاعت از خدا شفا طلب داشته و دارند.

با جناب حجت الاسلام والمسلمین آقا سید شفیع (حاج آقا سیدجواد ) یک خاطره بسیار خاطره انگیز دارم که معمولا در برخی مراسم خاص که مجری هستم بیان داشته و بدان استناد می نمایم که البته اگر بیان نمایم خالی از لطف نخواهد بود و به نحوی برای جنابعالی نیز جالب توجه خواهد بود.

همانگونه که در جریان هستی ،عمه بزرگوار خدا بیامرز حضرتعالی و مادر حاج آقا در اواخر عمر شریفشان در اثر بیماری و کهولت سن چند ماهی در شرایط بسیار سخت و دشواری بودند و بخصوص دخترانش شبانه روزی به نوبت ایشان را رسیدگی و تر وخشک می کردند و متحمل زحمات بسیاری شدند تا اینکه بعد از چند ماه سخت طاقت فرسا به رحمت ایزدی رفتند. منم در این مدت در جریان این امور بودم و بعد از تشییع جنازه و اینها برای عرض تسلیت که معمولا آشنایی و ارادت خاصی با این خاندان داشته و دارم به خدمت رسیدم .

حاج آقا به اتفاق چند نفر دیگر در اتاق حضور داشتند و در ضمن احوالپرسی و عرض تسلیت مطابق روال و عادت عرف عامیانه خدمتشون عرض کردم : خداوند والده مکرمه شما را رحمت کند و هزاران بار بیامرزد؛ زن خوب و مومنه ای بود. اما در جریان بودم این اواخر در اثر بیماری قدری بهش سخت گذشت و با درگذشتش راحت شد از مشقت و رنج  ؛ تا این کلمه راحت شد از زبانم جاری شد حاج آقا زد زیر گریه ! اونم بلند بلند! و به من  هم چنان توپی رفت که درجا خشکم زد که آقا چی می گویی مادرم تازه فوت شد اونوقت داری می گویی راحت شد! آقا عبدی ! من اگر به شما ارادت نداشتم و به صداقت شما ایمان نداشتم باشما سخت برخورد می کردم.

بازم به گریه بلند ادامه داده و بیان فرمودند مگر مادر جایگزینی دارد؟ کسی بعد از خدا مگر به مقام و منزلت مادر می رسد ؟ حتما مادر شما در قید حیات است که چنین راحت این رو بیان داشتی ! وگرنه به من نمی گفتی !

خلاصه من و آن چند نفر در بهت و حیرت ماندیم و چند بار عذر خواهی کردم گفتم شرمنده ، حاج آقا منظور بدی نداشتم ، انگار نه انگار که عذر خواستم و خلاصه حاج آقا در حال گریه شدید یواشکی از در اومدم بیرون و با اصرار آقا صادق که بمان، دیگر نماندم و هنوز هم با گذشت چندین سال از محضر حاج آقا خجالت می کشم هرچند بزرگواری و عظمت روحی و عفو و گذشت ایشان و صفا و لطافت برخورد ایشان را کاملا آگاه و صحه می گذارم .

بله یاد گرفتم که مقام مادر خیلی بالا و والاست و حضرت ایشان در آن سن و مادرشان در آن شرایط ؛ باز علقه و علاقه و انس دو طرفه چه محکم برقرار بود و توصیه همیشگی ام به همگان رعایت حال مادرشان است و بوسه بر دستان مادر افتخار عالم ربانی است ما که حقیر و کوچکیم در برابر عظمت و علو درجاتشان. به زیارتش رفتید سلام خالصانه مرا هم ابلاغ کنید. با آرزوی توفیق روز افزون برای شما و همه بزرگان و ذخایر علمی منطقه و محل یاد همه درگذشتگان سه صلوات. موفق باشید.»

پاسخ دامنه : یبه نام خدا. سلام مهندس. از سه جهت متن شما برای من مهم شد:  خاطره ای که نشان عظمت مقام مادر بود. یاد عمه ی بسیار رئوفم که نزدش بزرگ شدم. و شب جمعه یاد درگذشتگان مرحوم حاج آقاعلی که روحانی اهل ذکر و دعا و خدومی بودند. ممنونم. الان آن خاطره را نزدشان بازتعریف کنید 100% متبسّم می شوند و شما را می نوازند. من هم اگر در آن ساعت در اتاق بودم به تو توپ تشَر می کردم آن دَم. (منبع: دامنه داراب کلا. اینجا)

این هم عکس دو خواهر و برادر خاص. عمه ام مرحومه حاجیه کل رضیه طالبی دارابی و مرحوم پدرم شیخ علی اکبر طالبی دارابی. فرزندان مرحوم مُلاعلی _کبل آخوند_ عکاس: دامنه. سال 1384 در سکوی منزل عمه. دو سال پیش فوت هر دوی شان به فاصله ی 3 روز از هم بود. پدرم در 26 دی 1386 و عمه ام سه روز بعد در 29 دی 1386 به دیار باقی شتافتند. ممنونم یادشان را تازه نمودی در این شب جمعه. روح شان را می عمیق می بوسم که عزیزم بوده و هستند به همراه مرحوم مادر بسی حکیم و مهربانم. سه آموزگار رئوف ما بودند. روح همه ی درگذشتگان غریق رحمت باد.