حجة الاسلام علی اکبر دارابکلایی

پست 2525 : دارابکلا و روحانیت2. به قلم دامنه. به نام خدا. امروز 10 خرداد 1395 در سلسله مباحث روحانیت دارابکلا، به معرفی جناب حجة الاسلام والمسلمین علی اکبر دارابکلایی می پردازم.

ایشان زاده ی 20 مهر 1350 اند. در خاندانی روحانی. مرحوم مُلاولی جدّشان بود که در بازگشت از زیارت کربلا فوت کرد و در ری _حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع)_ دفن شد. جناب شیخ علی اکبر دارابکلایی از ناحیه ی مادر، منتسب است به ساداتی نجیب به نام سیدآقا یوسفی سیکایی. روستایی مشهور در منطقه ی هزار جریب نکا.

حجة الاسلام والمسلمین علی اکبر دارابکلایی. 8 دی 1395. تهران

با ترک دوره ی دبیرستان _به علت شوق طلبگی_ وارد حوزه ی علمیه ی امام جعفر صادق (ع) دارابکلا شدند و شش ماه نزد مرحوم آیة الله آقا دارابکلایی تعلیم یافتند و با اشتیاق فراوان برای ادامه ی تحصیل علوم دینی به شهر مشهد هجرت کردند و در آنجا ردر جوار حرم رضوی (ع) بر کسب دانش خویش افزودند.

دروس حوزوی را  از سال 1367 در حوزه ی علمیه ی امام حسن عسکری (ع) واقع در خیابان طبرسی نزد حاج آقای موسوی تُربتی پی گرفتند. سپس نزد اساتیدی دیگر همچون حُجج اسلام: صالحی، اصغری، عاملی، مروی، رضازاده سطوح بالاتر حوزه را تلمّذ کردند و نیز در درس اخلاق آیات عظام: سیبویه سبزواری، دهشت، موسوی، طباطبایی و سیدان حاضر می شدند.

ده سال بعد یعنی در سال 1376 به سپاه می روند و مدت 2 سال در سراوان استان سیستان و بلوچستان به امور فرهنگی و تبلیغاتی مشغول می شوند. و سپس با عنوان مسؤول نمایندگی ولی فقیه به شهرستان خاش اعزام می شوند. مدتی بعد معاون امور روحانیون و سازمان بسیج طلاب استان های سیستان و بلوچستان و آنگاه مدتی گلستان و استان تهران و البرز می شوند و همچنان به این امور در نهاد سپاه مشغول اند.

اهل منبر و تدریس مسائل تربیتی اند. چند مقاله در موضوعات دینی و تربیتی نیز نوشتند. چون دوره ی فن خطابه را در دفتر تبلغیات مشهد گذراندند، به این فن علاقه دارند و آن را تا کنون ادامه دادند و در مراکز سپاه و در برخی از شهرهای ایران به امر سخنرانی و تبلیغ از رسانه ی مقدس منبر اهتمام دارند.

چون خود ایشان در چند پست، زندگی خودشان را در دامنه انتشار داده بودند در سال 1393 اینجا. از جزئیات می گذرم. و چند نکته را می افزایم:

من با کم توفیقی ام در طول این زمان ها فقط یک منبر ایشان را مشاهده کردم. و یک جلسه نشست به صورت جمعی در پایین تکیه با وی داشتم که به سؤالات جوان ها پاسخ تربیتی و آموزشی می دادند. ایشان چون در نهاد نظامی سپاه هستند، مواضع ایشان هم در سیاست و جامعه بر مبنای آن است. طی دو سال از 1392 تا 1393 در دامنه قلم می زدند. که به دلیل اشتغالات فراوان شان دیگر فرصت نیافتند با متن های نوین و متنوع، نگاشتن های شان ادامه ببخشند.

ایشان یکی از روحانیون خوش برخورد، متین، پُرمطالعه، ایران گشته، و شخصی باتجربه اند. به وی _با آن متاسفانه کمتر آشنا بوده و رابطه ی فکری و گفت و شنودی نداشته ام_ ارادت دارم و دوستدار ارتباط و مراودات هستم. زیرا با حضورشان در پست های مهم در سازمان بسیج مستضعفین و سپاه اندوخته هایی دارند که نیاز است میان مان تبادل اندیشه برقرار باشد. رابطه با روحانیون از جمله ایشان برای هر فردی نعمت است و بارقه ی معرفت و دین ورزی و دین شناسی.

برای ایشان آرزوی توفیق دارم و از قم بر وی سلام صمیمانه و احترام آمیز دارم و ان شاء الله در هر کجا هستند، در سلامت باشند و مردم را در بیان حقیقت ها مُعین گردند و سرمایه ی معنوی فن تبلیغ و بیان رسای خویش را برای دین و دینداران وقفِ زکات و انتشار نمایند. (دامنه دارابکلا)