طلبۀ ذاکر شیخ قاسم آهنگر دارابی

پست 2604 : به قلم دامنه. به نام خدا. امروز در آستانه ی ورود به ماه خُجسته ی رمضان، در سلسله مباحث روحانیت دارابکلا با دلی مالامال از حُزن و چشمان خیس نم نم اشک به سراغ این ذاکر بزرگ دارابکلا می روم تا یادش را با همه ی شوقم در خاطره ها زنده کنم که حنجره اش فریادگر یاحسین و حلقومش ندایی برای یازینب بود: ایشان طلبۀ ذاکر مرحوم شیخ قاسم آهنگر دارابی ست.

طلبۀ ذاکر اهلبیت عصمت و طهارت _علیهم السّلام_  مرحوم قاسم آهنگر دارابی

همگان وی را می شناسیم. چون با صدای طنین افکن و فریادگر او در ماه حُزن و ماتم محرّم الحرام و در شب های دسته روی عزاداران و در روز عظیم عاشورای حسینی دارابکلا، آشناییم. فردی از تبار خاندانی دردکشیده و مذهبی و پایدار در خوبی ها و ارادات به مذهب و دیانت و خدمت و مهرورزی با پدر و مادری بزرگوار و مهربان و خواهری مؤمنه و همسری کریمه و فرزندانی شایسته و برادرانی زحمتکش و مردمی و مذهبی از جناب استادمحمد و ابراهیم و مهدی و علی گرفته تا خود مرحوم قاسم؛ ذاکرِ بزرگ و خوش صوت و لُحن محل مان در مویه ها و ماتم.

آن مرحوم در مدرسه ی علمیه ی امام صادق (ع) دارابکلا نزد مرحوم آیة الله آقا دارابکلائی طی چند سال طلبگی خوانده بود و می خواست این راه را تا نهایت استمرار ببخشد، اما گویا عمر او برای دنیای فانی، همین مقدار بود و خدا بر او این را تقدیر نموده بود. اللهُ اَعلم.

برای زود درگذشتِ این طلبه ی ذاکر، همگان تاسّف خورده بودیم و بر تشییع اش حسرت ها خورده بودیم. زیرا حنجره ی او برای دین و مذهب و اهلبیت (ع) بود. دوستان او در هیات های مذهبی قدر و منزلت او را بخوبی می دانستند. من به عنوان یک سینه زن و زنجیرزن و تماشگر همراه، همیشه و بشدّت به صوت او در نوای حسینی دلگرم و شائق بودم و با دسته ی عزاداری اش همراه می شدم تا هر چه بیشتر لحن محزون او را در رثای امام حسین _علیه السّلام_ و حضرت زینب _سلام الله علیها_ به دل بزنم و قلبم را به اشک آشتی نمایم.

مرحوم شیخ قاسم آهنگر، خیلی زیبا می خواند. خیلی محزون می سُرود و خیلی دلرُِبا فریاد و چَهچهَه می زد. حنجره اش فریادگر اشعار فاخر و زبانش صوت آور متن های گریان بود. ابتکار داشت در نوحه و زبردست بود در زمزمه و ناله. مردم وی را با آهنگ صوت و نوایش می شناختند. نمی شد در عزاداری باشی و صوت قاسم را نشنوی. از همان دور دور صوت دلنشین او به گوش که می رسید همه هجوم می آوردند به سمت دسته، که بشنوند آوای حُزن قاسم در مصائب کربلا را.

در این ماه فرخنده ی روزه، سعی کنیم او را در ثواب ذکرها و صلوات هایی مان شریک کنیم و بازمانده ی معنوی _ صوت و لحن محزون او_ و نیز بازماندگان گرامی اش را از یاد نبریم. چرا که هم ذاکر بود و هم طلبه ی حوزه ی علمیه و بر همه ی ما حق دارد. بر روح و روان او درود و بر باقی ماندگان معزّز او و از همه مهمتر بر همسر مکرّمه و فرزندان عزیزش سلام و احترام باد.

قاسم، ای مردِ ذاکر کربلا و ای روحِ در اهتزاز و پروازکرده، یادت همیشه یاد یاد و بر پدر و مادرت سلام و افتخار باد که مادر مهربان و رئوفت، فامیل نسَبی نزدیک مرحوم پدرم بود.

قم: شائق لَحن محزون پُر دامنه ات : دامنه 

(دامنه دارابکلا)