حجة الاسلام شیخ جواد آفاقی دارابی

به قلم    دامنه

پست 2774 : به نام خدا. در نیمه ی رمضان 1437 قمری، اول تیر 1395، نوبت به معرفی مختصر جناب حجة الاسلام والمسلمین شیخ جواد آفاقی دارابی رسیده است.

ایشان از خاندانی روحانی و فاضل و مشهور و مذهبی برخاسته اند. پدر، پدربزرگ و عموی پدرش مرحوم شیخ باقر آفاقی (پدربزرگ مادری من) همگی روحانی و عالم دینی بودند. شیخ جواد به شوق خویش و تدبیر ابوی بزرگوارشان به طلبگی میل یافتند. و هم اینک به فضل و دانش بالا و پست های مدیریتی مهمی نائل آمدند.

ازچپ: حجج اسلام: علی اکبر دارابکلایی. شیخ جواد آفاقی دارابی. عکس از وبلاگ قله بصیرت دارابکلا

ابتدا نزد پدرشان آموختند. هم درس زندگی را و هم درس طلبگی را. بعد به مشهد مقدس هجرت کردند و مدتی زیاد در جوار معنوی حرم رضوی (ع) و مدارس علمیه ی آنجا مراحل حوزه را یکی پس از دیگری بخوبی طی کردند. دروس خارج فقه را شرکت کردند و به کلاس های اخلاق نیز اهتمام داشتند. به تبلیغ و خطابه نیز توجه ای وافر کردند. در واقع ایشان از طلبه های خوش استعداد و دانشمند و زیرک و توانمند هستند و از وجاهت خاصی نزد مردم و هم لباسان خود برخوردارند.

ایشان از نظر دامنه شخصیتی بزرگ اند. از روحانیونی اند که قدرت فکری بالایی دارند. اخلاق شان بسیار عالی و شیوه ی زندگی اجتماعی شان توام با معنویت و آرامش است. نه به جنجال آفرینی جناحی اعتقادی دارند و نه در مشئ خود به این امور فشل کننده و تخریبگر، توجه ای می کنند و یا به دامن می زنند. اساسا" از این امور دونِ شئوون روحانیت به دور اند.

خطیب مسلّطی اند. راه و روش آرامی دارند. کمتر کسی ست که از وی راضی و خشنود نباشد. در میان اقوام نزدیک بسیار احترام و مقام دارند. از جمله نزد مرحوم مادرم بسیار دوست داشتنی و مهربان و رِئوف بودند و ما نیز در مراودات مان بسیار به هم نزدیکی و صمیمی ایم. در صله ی اَرحام تا می توانست پیشی می جُست. من به وی بسیار علاقه ی عاطفی و حسّی دارم. چیزی که در وجودش اصلا" دیده نمی شود: ریا و خودبرتربینی هاست. اساسا" شخصیتی متین، باسواد، محترم و بسیار اهل دل و دارای انبساط روحی ست. روح ابوی شان شاد باد و نیز روح پدر همسر گرامی شان مرحوم کبل حسن آهنگر دارابی، ذاکر اهلبیت عصمت و طهارت _علیهم السّلام_ نیز یاد باد.

به ایشان از قم سلامی صمیمانه می دهم و ان شاء الله وجود پُرجود و جوادش، بَری از هر گونه بلایا و شداید باشد. و خطاب خودمونی ام به وی اینه: هر کجایی ای جناب آشیخ جوادآقای ما، فامیل ارجمند و مهربان و نجیب ما، ما را هم دعا بدار و دل خویش را از ما دور مَدار. (دامنه دارابکلا)